روایتی جانسوز از زندگی جانبازان شیمیایی

(دلشو نداری نیگانکن)

 روایتی از ارسال سلاح های شیمیایی دولت آلمان به صدام

و برخورد این دولت با جانبازان شیمیایی جنگ تحمیلی

تهیه شده در واحد مانیتورینگ مستضعفین

برای دانلود اینجارا کلیک کنید

از بچه های شیراز بود ؛ توی کتابخونه مسجد محله شون

یه قبر برا خودش حفر کرده بود

توی وصیت نامه اش هم نوشته بود که.....

موجی بود . 20 سال با این درد زندگی کرده بود

بستری که شد همسرش نشست کنارش و شروع کرد به گریه کردن

 پرستار پرسید چی شده ؟

با صورتی کبود و تنی رنجور پرسید :

 نمیشه خودم تو خونه مراقبش باشم ؟

پرستار گفت : باز حالش بد بشه کتکت بزنه چیکار میکنی ؟

 در حالیکه چشمش به همسرش بود جواب داد :

خوب منو بزنه بهتر از اینه که خودشو بزنه

 شوهرمه . عشقمه . دوسش دارم .و باز گریه کرد...

واقعا شرمنده همه ی شماییم...

سبح لله ما في السماوات و ما في الارض و هو العزيز الحكيم

باسلام و درود فراوان به امام امت و شما مردم شهيد پرور اكبرآباد.

از اينكه من از بين شما رفته ام ناراحت نباشيد و اظهار خوشحالي كنيد

كه چنين آرزويي نصيب ما شده است .

من عاشق شهادت و حسين (ع) بودم و شما هم بايد عاشق شهادت بشويد

چونكه شهادت راه حسين (ع) است...

 

شهیدان

كه در آسمان ها

كه در همین خیابان های گرفتار

همچون عابرانی نورانی

هر روز از كنار ما می گذرند

و صدای خدا را نمی شنویم :

.« و لا تَحسبنّ الذین قتلوا فی سبیل الله أمواتاً ... »

ما ، امّا

با عینك های دودی و .....

بقیه درادامه مطلب

دیدم رنگش زرد شده وبه خودش می پیچید.گفتم چی شده؟

گفت:رفتم به رزمنده ها خون اهدا کنم گفتند خیلی لاغری،

نمی تونی خون بدی..منم دوتا وزنه سنگین به پاهام بستم و رفتم روی باسکول و...

بعد که حال اومد رفت جبهه و برنگشت...

جاویدالائر شد.

به نقل ازمادرجاویدالاثر«نظر رنجبر»